۱۳۸۸ بهمن نور روزانه های پیشین
زیرا روحی که خدا به ما بخشیده است ما را ترسان نمیسازد، بلکه روح او ما را از قدرت و محبت و خویشتنداری پر میکند.
ای فرزندان من، محبت ما نباید فقط در قالب حرف و تعارف باشد، بلکه باید حقیقی باشد و در عمل دیده شود.
و محبت خدا از این بر ما آشکار گردید که او پسر یگانه خود را به جهان فرستاد تا ما بوسیله او حیات داشته باشیم.
خداوند، خدای خود را با تمام دل و تمام جان و تمام عقل خود دوست بدار. این اولین و بزرگترین حکم شریعت است. دومین حکمی که به همان اندازه مهم است شبیه اولی است، یعنی همسایه خودت را مانند خویش دوست بدار.
ما محبت می نماییم زیرا خدا اول ما را محبت نمود.
اما خدا آنقدر در رحمت و بخشایش ثروتمند و در محبتش نسبت به ما کریم است که گر چه بعلت خطاهای خود مرده بودیم ما را با مسیح زنده گردانید( از راه فیض خداست که شما نجات یافته اید.)
کسی که محبت دارد نمیترسد و هر که بترسد هنوز به محبت کامل نرسیده است. زیرا محبت کامل ترس را دور میسازد ولی شخصی میترسد که در انتظار مجازات است.
همه احکام خدا،«زنا نکن، قتل نکن، دزدی نکن، طمع مورز و هر حکم دیگر در این حکم که «همسایه ات را مانند خودت دوست بدار» خلاصه شده است. کسی که همسایه خود را دوست دارد به او بدی نمیکند پس محبت اجرای کامل تمام شریعت است.
کسی که اشتباهات دیگران را می پوشاند محبت ایجاد میکند اما آدمی که آنها را افشا میکند باعث جدایی دوستان میگردد.
ای عزیزان، اگر محبت خدا به ما چنین است، ما نیز باید یکدیگر را دوست بداریم. هیچکس هرگز خدا را ندیده است، اما اگر ما یکدیگر را دوست بداریم خدا در ما زندگی میکند و محبت او در ما به کمال میرسد.
زيرا يقين دارم كه نه موت و نه حيات، نه فرشتگان و نه نيروها و قدرتهاى فوق بشرى، نه پيشامدهاى امروز و نه وقائع فردا، نه قدرتهاى آسمانى و نه بلندى و نه پستى و خلاصه هيچ چيز در تمام آفرينش نميتواند ما را از محبتى كه خدا در خداوند ما عيسى مسيح آشكار نموده جدا سازد.
پس كى ميتواند ما را از محبت مسيح جدا سازد؟ آيا مصيبت يا نگرانى يا زجر يا گرسنگى يا تهيدستى يا خطر و يا شمشير قادر است ما را از مسيح جدا سازد؟ چنانكه كتاب مقدس ميفرمايد:"بخاطر تو در تمام روز در خطر مرگ هستيم و با ما مانند گوسفندانى كه به كشتارگاه ميروند رفتار ميشود." با وجود همه اين چيزها، بوسيله او كه ما را دوست داشت پيروزى ما كامل ميشود.
زيرا آن پيامى كه شما از اول شنيديد اين است كه:"بايد يكديگر را دوست بداريم."
محبتى كه من از آن سخن ميگويم محبت ما نسبت به خدا نيست، بلكه محبت خدا نسبت به ماست— محبتى كه باعث شد او پسر خود را بعنوان كفاره گناهان ما به جهان بفرستد.
حُكْمى(فرمانى) تازه بشما ميدهم: همديگر را محبت نماييد. همچنانكه من شما را محبت نمودم، شما نيز بايد يكديگر را محبت كنيد. بدينوسيله همه خواهند فهميد كه شما شاگردان من هستيد، اگر شما همديگر را محبت نماييد.
زيرا خدا جهان را آنقدر محبت نمود كه پسر يگانه خود را داد تا هر كه به او ايمان آورد هلاك نگردد، بلكه حيات جاودانى را بيابد.
محبت از ناراستى خوشحال نميشود ولى از راستى شادمان ميگردد. محبت در همه حال صبر ميكند و در هر حال خوش باور و اميدوار است و هر بارى را تحمل ميكند.
محبت بردبار و مهربان است. در محبت حسادت و خودبينى و تكبر نيست. محبت رفتار ناشايسته ندارد. خودخواه نيست. خشمگين نميشود و كينه به دل نميگيرد.
اگر به زبانهاى مردم و فرشتگان سخن گويم ولى محبت نداشته باشم فقط يك طبل ميان تهى و سنج پر سر و صدا هستم. اگر قادر به نبوت و درك كليه اسرار الهى و تمام دانشها باشم و داراى ايمانى باشم كه بتوانم كوهها را از جايشان منتقل كنم ولى محبت نداشته باشم هيچ هستم! اگر تمام دارايى خود را به فقرا بدهم و حتى بدن خود را در راه خدا به سوختن دهم، اما محبت نداشته باشم هيچ سودى عايد من نخواهد شد.
اى برادران، ما موظفيم همواره خدا را بخاطر شما سپاس گوييم. آرى، شايسته است چنين كنيم زيرا ايمان شما بطور عجيبى رشد ميكند و محبت شما به يكديگر روزافزون است.
شنيده ايد كه:"همسايه خود را دوست بدار و با دشمن خويش دشمنى كن." اما من بشما ميگويم دشمنان خود را دوست بداريد و براى كسانيكه به شما جفا ميرسانند دعا كنيد. به اين وسيله شما فرزندان پدر آسمانى خود خواهيد شد، چون او آفتاب خود را بر بدان و نيكان يكسان مى تاباند و باران خود را بر درستكاران و بدكاران مى باراند.
خداوند آنانى را كه از بدى متنفرند دوست دارد. او عزيزان خود را حفظ ميكند و ايشانرا از دست بدكاران ميرهاند.
درستكار و مهربان باش تا عمر خوشى داشته باشى و از احترام و موفقيت برخوردار شوي.
زيرا كلام خداوند راست و درست است و او در تمام كارهايش امين و وفادار است. او عدل و انصاف را دوست دارد. دنيا از رحمت خداوند پر است.
اى خداوند، اى قوت من، تو را دوست دارم! خداوند، جان پناه من است. او صخره من است و مرا نجات ميبخشد. خدايم صخره محكمى است كه به آن پناه ميبرم. او همچون سپر از من محافظت ميكند، بمن پناه ميدهد و با قدرتش مرا ميرهاند.
اما من قدرت تو را خواهم سراييد، صبحگاهان با شادى در وصف رحمت تو سرود خواهم خواند، زيرا تو در روزهاى سختى پناهگاه من هستى.
اما چنانكه كتاب مقدس ميگويد:"آنچه را كه هرگز چشمى نديده و گوشى نشنيده و بخاطر انسان خطور نكرده است خدا براى دوستداران خود مهيا نموده است."
بشنو اى اسرائيل، خداوند خداى ما، خداوند واحد است. خداوند خداى خود را با تمام دل و با تمام جان و با تمام قوت خويش محبت نما.
