اندیشه ها در مورد آیه امروز...
پرستش چیزی بیشتر از دلها، روحها و کلماتی است که ما به خدا تقدیم میکنیم. در ضمن، شامل حالات بدنی و نحوه نزدیک شدن ما به خدا هم میشود. هنگامیکه ما فیض خدا را میفهمیم که بما داده شده تا فرزندان او خوانده شویم، ما چه کار دیگری میتوانیم انجام دهیم غیر از سُجدِه کردن یا زانو زدن در حضور او بخاطر بزرگی و توانمندیش. ما پیش او می آییم، فرمانروایی پیروزمند، و خود را با تسلیم کامل به او تقدیم مینماییم. با این حال، خدا انتخاب میکند که با ما بملایمت رفتار بکند همچون چوپان مهربانی که مشتاقانه از ما نگهداری میکند. چنین فیضی است که ما را بسوی سُجدِه کردن و زانو زدن برای عبادتی برخاسته از دل، سوق میدهد.
دعای من
ای شبان روح من، به نزدت می آیم
